Dahan dahan.

"Dahan dahan."

Ang mga salitang paulit ulit sa aking isipan.

Ang bukambibig ng aking pusong

minsan naging sugatan.

Dahan dahan, aking mahal.

Patawad kung ako’y mahirap maabot.

Patawad kung masyadong mataas ang aking bakod

Ang puso ko’y minsan ng nasaktan

Kaya naman hindi na ganun kadali sa akin ang ito’y muling buksan.

Saksi ang Diyos at ang mga tala,

Sa mga luha ko’t pangungulila

Nang minsan ako ay nagmahal ng maling tao

Nang buksan ko ang puso ko sa kanya ng buong buo.

Dahan dahan, aking mahal.

Patawad kung ang “oo” ko’y hindi madaling makuha

Natuto lang ako sa mga pagkakamali ko noon.

Bawat sugat, bawat sakit

Sa akin ay nagdulot ng matinding marka.

Kaya naman hindi na basta basta

Para sa akin na muling magtiwala.

Dahan dahan, aking mahal.

Nawa’y hindi ka mapagod na ako’y suyuin

Pagsilbihan, unawain at mahalin.

Dahan dahan, aking mahal.

Ako ay muli na ring natututo 

Kung paano ba magmahal ng totoo.

Dahan dahan, aking mahal.

Ang puso ko’y binubuksan sayo

Hawak ang pangakong totoo

Mula sa Diyos nating mahal tayo.

Dahan dahan, aking mahal.

Nawa’y wag magmadali

Nawa’y iyong maunawaan

Ang puso kong minsang sugatan

Dahan dahan kong binibuksan

Para sayo, 

Para sa Kanyang pangako,

Bagong buhay, bagong pag-asa

Panghabangbuhay na kabanata

Ng mga puso nating itinadhana